Το πρόβλημα της μειωμένης σεξουαλικής επιθυμίας έχει ερευνηθεί εκτενώς σε γυναικείους πληθυσμούς, αλλά λιγότερο στους άνδρες. Πρόσφατη μελέτη (Corona, 2013) έδειξε ότι η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία στις περισσότερες περιπτώσεις συνυπάρχει με κάποια άλλη σεξουαλική δυσλειτουργία.

Συγκεκριμένα, το 38% εκείνων που ανέφεραν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία είχε και στυτική δυσλειτουργία, το 28,2% είχε πρόωρη εκσπερμάτιση και το 50% είχε καθυστερημένη εκσπερμάτιση. Μόνο το 5% από εκείνους που ανέφεραν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία δεν ανέφερε κάποια άλλη σεξουαλική δυσλειτουργία.

Αν και η μειωμένη επιθυμία δημιουργεί προβλήματα στη στύση ή την εκσπερμάτιση, περισσότερο συχνά συμβαίνει το αντίστροφο. Γνωρίζουμε πια καλά ότι η ύπαρξη προβλημάτων στύσης ή εκσπερμάτισης έχει αποτέλεσμα δυσάρεστες σεξουαλικές εμπειρίες που σταδιακά οδηγούν σε μείωση της επιθυμίας για σεξ και αποφυγή κάθε σεξουαλικής δραστηριότητας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η θεραπεία εστιάζει στη σταδιακή αύξηση της επιθυμίας, με ταυτόχρονη αντιμετώπιση των συνυπαρχουσών σεξουαλικών δυσλειτουργιών.

Η ίδια μελέτη έδειξε ότι η πιθανότητα να αναφέρει κάποιος μειωμένη σεξουαλική επιθυμία αυξανόταν σημαντικά όταν υπήρχε υπογοναδισμός, σχεδόν διπλασιαζόταν όταν υπήρχε κακή ψυχική υγεία και αναφέρθηκε από όλους όσους είχαν υπερπρολακτιναιμία. Επιπλέον οι άνδρες που είχαν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, χωρίς να συνυπάρχει κάποια άλλη σεξουαλική δυσλειτουργία, είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναφέρουν προβλήματα στις καθημερινές ή προσωπικές τους σχέσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η θεραπεία εστιάζει στην αποκατάσταση του προβλήματος που δημιουργεί το πρόβλημα της επιθυμίας.

Σε κάθε περίπτωση, η ορθή αντιμετώπιση της μειωμένης σεξουαλικής επιθυμίας οφείλει να προσεγγίζει το σύνολο των παραγόντων που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα.

Πηγή Πηγή: kamarinia.gr